پرشواز

هر آدمی یه کتابه

پرشواز

هر آدمی یه کتابه

و آنگاه که واقعیت تلخ به شکل مجاز شیرین در آمد ...

اکثرا چیزای ساده رو پیچیده میکنیم که به خودمون بگیم :فهمیدم از همه لحاظ.فهمیدم به جان مادرم.فهمیدم به خدا .بابا فهمیدم.اماچه مدتیه  پشت فهمیدن یه نکته موندیم؟ یا نکته کاربردی نداشته یا گره کار جای دیگس و نکته مثه یه آچار بیخودی کوله بارمونو سنگین کرده.مهم اینه که به خودمون ثابت کنیم وقتمونو تلف نکردیم و یه چیزی کف دستمون هست.

گلوله برفی در کف دستم

                    آفتابی تند بر بالای سرم

                                    از گرمای آفتاب لذت میبرم

                                                    اما چشم به قطره های آبی دارم که می چکند.

نظرات 3 + ارسال نظر
مریم یکشنبه 15 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 08:56 ب.ظ

بچکه /تغییری در واقع رخ نداده/داده؟

پ.س:فکر میکنی اگه روزی دلایل مورد نیاز برای راضی کردن ذهن به اینکه بالاخره دلیلی داشته و قرار بوده چنین باشه یهویی محو شه.کسی خودشو میکشه؟

موقعی کسی خودشو میکشه که دیگه نه شاد باشه نه غمگین.

حسین یکشنبه 15 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 11:17 ب.ظ http://ialone.ir

دلیل شاید همین جستجوی دلیل باشه ، هر چی بیشتر بگردی و دلیلی پیدا نکنی بیشتر به دلیل نزدیکی و بی دلیل نیست که اینقدر در پی دلیلی البته این دلیل من هم شاید از همون آچارها باشه حتما

دلیل زیستن خیلی مهمه و پیدا کردنش خیلی آسونه منتها فهمیدن این نکته سخته

مریم دوشنبه 16 فروردین‌ماه سال 1389 ساعت 08:42 ب.ظ

نگفتی بچکه اشکالی داره؟
خب پس حس نا امیدی کشنده نیست؟نا امید هم حس داره دیگه

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد