ما رو زدن...

 ۲۰سال پیش....

روز اول عیده.قراره ساعت ۹ صب سال تحویل شه.نور آفتاب پاشیده رو قالی و از لاش ذره های غبار عین هبابای نوشابه بالا میرن.پامو میکشم رو سردی رختخواب و دلم نمیخواد که پاشم اصلا من از همون بچگی دلم نمیخواس پاشم.هفته پیش مدرسه که تعطیل شد رزو آخرشو میگم٬نشستم به انتظار اینکه کی زنگ آخر میخوره؟.نفر بغل دستیم با پاش میزنه به پشت نفر جلویی و تندی پاشو میکشه٬نفر جلویی آنگاه کفش ایشان را در یک ضربه گرفته ٬و از آن خود می نماید٬ و در جواب التماس درخواست نفر کناری بنده ٬کفش را به صورت هلالی پرت می کند روی میز ما و کفش درست جلوی من میاد پایین.معلم همون موقع بر میگرده و میبینه که یه پسر کچل نیمه درسخون تو ردیف ۴ یه کفش جلوشه.میادسمت ما .من سریع پامو از میز میذارم بیرون که یعنی کفش من نیست.معلم کوتوله از چهره نفر کناری من میفهمه که اونه و نمیفهمه که کفش بابا جلوی من چه غلطی میکنه.میخواد که اونو بزنه .خم میشه رو من ولی نفر کناری خودشو جمع میکنه و دستای نحس و سنگین معلم بش نمیرسه.ناچار منو میزنه.من جیک نمیزنم مثه همیشه و گم میشه میره پای تخته.زنگ میخوره.

واقعا حال بلند شدن نیس.ولی به زور بلن میشم و مراسم دستشویی مسواک صبحانه.هنوز گاز کشی نشده و هوا یه نمه سرده.بابا میگه :پاشو برو همون ده لیتری رو از تو حیاط نفت کن بیار بریز تو بخاری داره نفتش تموم میشه به پت پت افتاده.دم عید.نفت.ای خدا .کج و کوله با ده لیتری میرم سمت در هال.بابام میگه زود باش لفتش نده.من.سرما.ده لیتری.میخوام برگردم بگم نمیرم که با چرخش من ده لیتری با کف محکمش میخوره تو شیشه و شللق.باد سرد میاد تو خونه.سال تحویل شده.بابام داره موقتا پلاستیک میچسبونه رو شیشه.من کتک خوردم و جیک نمیزنم.مثه همیشه.

وقتی که اینجوریم به خاطر اینه که ما رو زدن..تو به دل نگیر!