پدرم از راه دور زنگ میزنه....صداش گرفتس...خانوم دوستش که دو سال بود سرطان سینه داشت امشب داره میمیره!...به من سفارش میکنه که بابا مام ته چاهیم مواظب مامانت باش...ببرش مامو گرافی یه وقت خدای نکرده اونم طوریش نشه...نمیخوام از دستش بدم...من مامانتو دوس دارم...اینا تو فامیلشون ارثیه....و..و..و.هولش برداشته.خودشو تو موقعیت دوستش میبینه.تو شهر غریب تنهاس و با من درد دل میکنه.موندم بش چی بگم.میگم: بابا شیطونی نکن.تو الان پایه ای .مامان پایس.ما هدفیم.پس انقدر جوش نزن.محکم باش تا ما بتونیم از آب درآیم.خدافظی میکنم.فکر میکنم ظالمانه بود.من همه نگرانیشو با فلسفه های مسخره خودم بش برگردوندم.الان نصفه شبه و من فکر میکنم ما آدما هیچوقت نمیتونیم باری از غصه هم برداریم.فقط در بعضی موارد همدیگه رو بیحس میکنیم که دردو نفهمیم.ما همه استامینوفن همیم اگه بتونیم.اما دردو نمیتونیم برا همیشه از بین ببریم.برا اینکه این زندگی قشنگ! قانون داره و به نفع ما نیست.
قانون داره اتفاقن چون قانون داره میتونه به نفع ما بشه یا به ضرر
بی قانون که معنی نمیده این چیزا
تعبیرت از بی حس شدن جالبه/یه چیزه کامل تر و بهتر میتونه یه چیز پاییین تر رو درمان کنه/ما از ابزار کامل استفاده میکنیم؟
نمیدونم
امیدوارم تونسته باشی بخوابی
@
بیقانونش خوبه ! :-)
الهی
چقدر سختشه
باور کن فقط اگه می گفتی باشه بابا خیالت راحت اصلا ناراحت نباش ناراحتی اش کمتر میشد
می دونم که ما آدمها هیچ وقت نمی تونیم مسائل هم رو حل کنیم
ولی
گاهی دل گرمی خیلی لازمه
خدا پدر گرامی رو براتون حفظ کنه و زودتر بتونید دیدارش کنید
پول در آوردن یا در س خوندن یا حتی زندگی کردن تو غربت سختی های خاص خودش رو داره مخصوصا با این دوره رکودی که جهان رو در گیر کرده
آمین.فهمیدم نباس تحت هیچ شرایطی بزرگترا رو نصیحت کرد ...دلایلش بیشمارن
آدم ها گاهی یکدیگر رو حس می کنن....همین....
گاهی
خیلی وقتها دلداری دادن ها و همدردی های بیش از حد و بیجا نتیجه عکس داره و باعث میشه طرف صورت مساله رو پاک کنه یا توی اشتباهاتش بمونه. البته منظورم این مورد خاص که نوشتی نبود !
هفتاد درصدش همینطور میشه
آخه قدرت انسان همینه. مثل هر کدوم از ما چند بار توی زندگی می تونیم درمان باشیم؟ به قول شما اکثر مواقع مسکنیم. به همین هم بسنده می کنیم چون بیشتر از این ازمون برنمیاد.
مسکنس که از تسکین نمیاد میبره تو فراموشی موقت