زندگی تخم مرغی و فلسفه تخم مرغ شانسی...

هفتصد ساله که من زیر خاک بغل کاظمم.من یه ذره ام .خیلی مثکه ذره ام.چون هفتصد ساله اینجام.البته الان دوروزه که احساس میکنم یه چیزی از بالای سرم داره میاد پایین چون خرت خرت صداشو میشنوم.کاظمم.

الان که اینا رو میگم تو لوله ریشه یه گندمم.کاظمم از ترس دستشو داده به من و ما بدون اراده داریم میریم بالا.گندم ما رو تو خوشه هاش قراره انبار کنه و مسئولین گندم منو میندازن تو خوشه ۴ دانه ۸ و کاظمو تو خوشه ۴ دانه ۹ .هر دو داد میزنیم و همو صدا میکنیم

خب .مدت طولانیه که اینجا تک و تنها نشستم.بعضی وقتا با کاظم یه چیزایی میگیم.قبلا اینجا سبز بود.حالا زرده!.الان که اینو میگم صدای شلپ شلوپ میاد.همه جا داره میلرزه.محکم میخوریم به جایی.منو کاظم از ساقه جدا شدیم و افتادیم بغل هم.

باد خفیفی میاد.قرار بود ما از یه مخزن بزرگ بریم تو یه کامیون منتها لوله انتقال سوراخ بود و ما ریختیم رو زمین.من از تو دونه خودم به کاظم قوت قلب میدم.

صدای اد اد اد یا اود اود اود یام قد قد قد میاد.اینتو نمیشه خوب فهمید.از تو روزنه ای که رو دیواره دونه اس یه موجود پر دار با یه کاکل قرمز میبینم.وای یکی نیستن که.نزدیک ده تان.میبینم که دارن بقیه رو میفرستن تو شکمشون.داد میزنم کااااااظم چه کنیم؟کاظم جوابی نمیده.منم میخورن.

بعد مدتی که تو بدن مرغ بودم و فقط میتونستم از طریق تله پاتی با کاظم چند کلوم حرف از موقعیت خودمون بگیم فهمیدم اونم تو یه تخم مرغ رفته مثه من.الان صدای کاظم رو میشنوم که انگار از یه شونه زیر من میاد.داره آواز میخونه.زده به اون درش.

همونقدر میدونم که منو آقای خ از تو مغازه برداشت و خورد و این شد که من شدم ع.خ ساکن فلان متولد فلان با کار و بار  فلان.و کاظم رو کارپرداز یه شرکت هواپیمایی برداشت برد تحویل آشپزخونه داد و توی پرواز  آقای ش که داش برا ادامه زندگی میرفت کانادا خوردش.(نگین از کجا میدونم چون یه شب خواب دیدم!).الان کاظم برج میسازه و تو خونش زمین تنیس داره و بچه هاشم ام آی تی میخونن و غصه هم البته زیاد داره.حدس میزنم ٬آخه هفتصد سال پیشم تو خاک آدم جوشیی بود.

خب...خودمونیما ٬ خوب شد پدرم زود تر از اونی که میخواست تخم مرغ رو بپزه بده قناریش بخوره رسید و شونه ای که من توش بودم رو خرید والا الان کف قفس قناریه بودم شاید! یام تخم مرغ میشکست میرفتم تو سطل آشغال یام یه کی دیگه بودم...شایدم رئیس مملکتی چیزی! به هر حال نمیشه کاریش کرد!