حَبَِّ نجات!

در زمانهای دور که گلدن ایج من بود و هنوز روزگار گلنگدنو نکشیده بود ٬ تابسسونا پیش یه حاجیه بازاری کار میکردم.چیز میز فروش بود٬ یعنی چه طو بگم همه چی میفروخت:زرشک٬لواشک٬زعفرون٬نبات.... سه تا تابسسون پیشش رفتم و سی تا نکته بیشتر یاد  گرفتم.یکیش این بود که یه روز کله ظهر رفتم سر کار و اوسسا شاکی شد که کجا بودی بزغاله! من ناراحت گفتم که : به جان شما تقصیر من نیس.چن روزه پیش کتاب کتابخونه رو چایی مال کردم ...یعنی میدونی حاجی دسسم خورد چپه شد رفت لای تموم برگاش...کتاب خب ماله کتابخونه اداره باباس...جدمو میاره جلو چشم بفهمه...اوسسا گف میدونی من بعد شص هفتاد سال عمر این جور مواقع یه قرصی هس که میخورم و همه چی درس میشه.خوشحال پرسیدم میشه به منم بگین چیه اون قرص.الان واقعا لازممه!.اوسسای پیر یه نگاه ملیحی کرد و گفت:قرص به تخمم!