شجاعت

دیشب که موقع خواب سرمو  رو دستم گذاشته بودم صدای تالاپ تولوپ نبضم میومد و دیدم یه کشف مهم کردم:اگه همه ماهیچه های بدن مثه ماهیچه قلب بود که ما اصلا خسته نمیشدیم .صب چشم افتاد به این ....

*امروز همه انرژیمو جمع کردم رفتم به مدیرم گفتم:دیگه نمیام سر این کار(حس عجیبی دارم)

خدایا عرض و طول عالمت را / توانی در دل موری کشیدن
نه وسعت در درون مور آری / نه از عالم سر مویی بریدن
عموم کوه بین شرق و مغرب / توانی در صدف جمع آوریدن
تو بتوانی که در یک طرفة العین / زمین و آسمانی آفریدن
تو دادی بر نخیلات و نباتات / به حکمت ، باد را حکم وزیدن
بناها در ازل محکم تو کردی / عقوبت در رهت باید کشیدن
تفاوت در بنی انس و بنی جان / معین گشت در دیدن ندیدن
نهال فتنه در دلها تو کشتی / در آغاز خلایق آفریدن
هر آن تخمی که دهقانی بکارد / زمین و آسمان آرد شخیدن
کسی گر تخم جو در کار دارد / ز جو گندم نیابد بدرویدن
تو در روز ازل آغاز کردی / عقوبت در ابد بایست دیدن
تو گر خلقت نمودی بهر طاعت / چرا بایست شیطان آفریدن؟
سخن بسیار باشد جرأتم نیست / نفس از ترس نتوانم کشیدن
ندارم اعتقادی یکسر موی / کلام زاهد نادان شنیدن
کلام عارف دانا قبولست / که گوهر از صدف باید خریدن
اگر اصرار آرم ترسم از آن / که غیظ آریّ و نتوانم جهیدن
کنی در کارها گر سختگیری / کمان سخت را نتوان کشیدن
ندانم در قیامت کار چونست / چو در پای حساب خود رسیدن
اگر می خواستی کین ها نپرسم / مرا بایست حیوان آفریدن
اگر در حشر سازم با تو دعوی / زبان را باید از کامم کشیدن؟
اگر آن دم زبان از من نگیری / نیم عاجز من از گفت و شنیدن
و گر گیری زبانم دون عدلست / چرا بایست عدلی آفریدن؟
اگر آن دم خودت باشی محالست / خیالی را ز من باید شنیدن
اگر با غیر خود وا می گذاری / چرا بیهوده ام باید دویدن؟
بفرما تا سوی دوزخ برندم / چه مصرف دارد این گفت و شنیدن؟
ولی بر عدل و بر احسان نزیبد / به جای خویش غیری را گزیدن
نباشد کار عقبی همچو دنیا / به زور و رشوه نتوان کار دیدن
فریق کارها در گردن توست / به غیر از ما تو خود خواهی رسیدن
ولی بر بنده جرمی نیست لازم / تو خود می خواستی اسباب چیدن
تو دادی رخنه در قلب بشرها / فن ابلیس را بهر تنیدن
هوی را با هوس الفت تو دادی - برای لذت شهوت چشیدن
نمودی تار رگها پر ز شهوت - برای رغبت بیرون کشیدن
شکمها را حریص طعمه کردی / شب و روز از پی نعمت دویدن
نمیداند حلالی یا حرامی / همی خواهد به جوف خود کشیدن
تقاضا می کند دائم سگ نفس / درونم را ز هم خواهد دریدن
به گوشم قوت مسموع و سامع / بسازد نغمه ی بربط شنیدن
به جانم رشته ی لهو لعب را / توانم دادی از لذت شنیدن
همه جور من از بلغاریانست / کز آن آهم همی باید کشیدن
گنه بلغاریان را نیز هم هست / بگویم گر تو بتوانی چشیدن
خدایا! راست گویم فتنه از توست - ولی از ترس نتوانم چغیدن
لب و دندان ترکان ختا را / نبایستی چنین خوب آفریدن
که از دست و لب و دندان ایشان / به دندان دست و لب باید گزیدن
برون آری ز پرده گل رخان را / برای پرده ی مردم دریدن
به ما تو قوّت رفتار دادی / ز دنبال نکو رویان دویدن
تمام عضو با من در تلاشند / ز دام هیچیک نتوان رهیدن
نبودی کاش در نعمات لذت / چو خر بایست در صحرا چریدن
چرا بایست از هول قیامت / چنین تشویشها بر دل کشیدن؟
لب نیرنگ را در جام ابلیس / کند ابلیس تکلیف چشیدن
اگر ریگی به کفش خود نداری / چرا بایست شیطان آفریدن؟
اگر مرغوله را مطلب نباشد / چرا این فتنه ها بایست دیدن؟
اگر مطلب به دوزخ بردن ماست / تعذر چند باید آوریدن؟
بفرما بی تعذّر تا برندم / چرا باید به چشم عمرو دیدن؟
تو فرمایی که شیطان را نباید / کلام پرفسادش را شنیدن
تو در جلد و رگم مأواش دادی / زند چشمک به فعل بد دویدن
اگر خود داده ای در ملک جانم / نباید بر من آزارت رسیدن
مر او را خود ز حبس خود رهاندی / که شد طرّار در ایمان طریدن
ز ما حج و نماز و روزه خواهی / تجاوز نیست در فرمان شنیدن
بلاشبهه چو صیاد غزالان / درین هنگام نخجیر افکنیدن
به آهو می کنی غغا که بگریز / به تازی هی زنی اندر دویدن
به ما فرمان دهی اندر عبادت / به شیطان در رگ و جانها دویدن
به ما اصرار داری در ره راست / به او در پیچ و تاب ره بریدن
به ذات بی زوالت دون عدلست / به روی دوست دشمن را کشیدن
تو کز درگاه خویشت باز راندی / چرا بایست بر ما ره بریدن؟
سخن کوتاه، ازین مطلب گذشتم / سر این رشته را باید بریدن
کنون در ورطه ی خوف و رجایم / ندارد دل زمانی آرمیدن
برای بیم و امیدم تهی نیست - دل از آن هر دو دایم در طپیدن
تو در اجرای طاعت وعده دادی / بهشت از مزد طاعت آفریدن
ولی آن مزد طاعت با شفاعت / چه منت از تو می باید کشیدن؟
و گرنه مزد طاعت نیست منت / به مزدش هر کسی باید رسیدن
کسی کو بایدی یابد مکافات / نیابد فرق بر ما و تو دیدن
اگر نیکم و گر بد خلقت از تست / خلیقی خوب بایست آفریدن
به ما تقصیر خدمت نیست لازم / بدیم و بد نبایست آفریدن
اگر بر نیک و بد قدرت بدادی / چرا بر نیک و بد باید رسیدن؟
سرشتم ز آهن و جوهر ندارم / ندانم خویش جوهر آفریدن
اگر صد بار در کوره گدازی / همانم باز وقت باز دیدن
به کس چیزی که نسپردی چه خواهی  / حساب اندر طلب باید کشیدن
گَرم بخشی گَرم گیری تو دانی / نیارم پیش کس گردن کشیدن
همین دستی به دامان تو دارم / مروّت نیست دامن پس کشیدن
زمانی نیز از من مستمع شو / ز نقل دیگرم باید چشیدن
شبی در فکر خاطر خفته بودم / طلوع صبح صادق در دمیدن
صدایی آمد از بالا به گوشم / نهادم گوش در راه شنیدن
رسید از عالم غیبم سروشی / که فارغ باش از گفت و شنیدن
به غفاریم چون اقرار کردی / مترس از ساغر پیشین کشیدن
ازین گفتار بخشیدم گناهت / چه حاجت از بد و نیکت شنیدن
به هر نوع که کس ما را شناسد / بود مستوجب انعام دیدن
ندارد کس ازین در ناامیدی / به امید خودش باید رسیدن
تفکر ناصر از اندیشه دور است / پی این رشته را باید بریدن